9 Ocak 2012 Pazartesi

bitmeyen keder...


Yorgundum... Nasıl yaşanır bundan sonra... Aklımdan çıkamayan bir sondu. Özlediğim ve özleyeceğim her şey gitmişti. Yokluktu... Yerini hesaplaya bildiğim bir boşluktu. Tanıyamadığım bu boşluk, çok iyi tanıdığımdan sonra, tuhaftı. Şaşkındım... Ağlamam mı gerekiyordu? Erkek adam ağlamazdı!!! Ciğerlerimi sökecekmişçe bir off geldi sesimden. Başım ellerimin arasını mesken bildi. Onsuz nasıl yaşanır hiç bilmiyordum. Onsuz nefes mı alınırdı..? Ciğerlerime zorla doluşan bu şey nefes miydi..? Efkarım dünyayı sarmıştı sanırım, renkler soluktu alemde... Gözlerim açık, kapalı fark etmeden, Onu son görüşümü çiziyordu aklıma... Saçlarının rüzgarla gelen kokusuysa burnumda... Hiç bitmeyecek bir kedere mi sürükleniyor şimdi yüreğim...?

1 yorum:

Adsız dedi ki...

bende çok yorgunum, ama hayat işte durup dinlenmek yok devammmmmmmmm