hayal(et)

Sebepsiz sokaklarda dolanmış yürekler

Aradığını bilmeden bulduğunu zannetmiş

Susuz kalmış

Doldurduğunu zannederken boşalan ibrikler

Gittiğini zannedip gidemeyenlerle

Doluymuş bu kahveler

Amcalar ve dedeler

Çalışmadan yorgun düşen bedenlerini

Gezdirmeye çıkan teyzeler

Bakan gözleri,

Bir gün görmeyi ümit ederken

Öksüz ve yetim fikirleri varmış

Ağızlarından kaçırmakta ürktükleri

Sahte gülüşler takınmış maskeleri

Ağlamayı unutmuş kaskatı yürekleri

İnanmadıkları sözcükleri ve

İnandıklarının ardında duramadıkları bir halleri varmış.

Özgür olduklarını zannettikleri esaretleri

Etraflarını çepeçevre saran duvarların

Ardında yaşarlarmış

Ve hepsinin korktuğu hayaletleri...

Hayal edip edip kilitler vurdukları kapıları varmış.

Bilmezlermiş, hayaletlerin en kalın duvarlardan

Kilitli kapılardan geçiverdiğini

Hayalet zannederken mahkumlaştıkları hayalleri varmış

Düşman karargahının kendi benlikleriyle beslendiğini

Bir beyin dolusu hayaletle sarılıp uyuduklarını bilmezlermiş

Taki biri hayaletine aşık oluncaya dek...

esma gül

O Gidişin ardında dönmemecesine bir kaçış,

Bitmemecesine bir hüzün vardı...

Ayakları değil gözleriydi yorgun olan.

Sesi kimsesizdi...

Gitmek mutlu etmiyordu belli

Ancak kalmakta çare değildi...

Kaçmak kolaydı! Hiçte değil...

Kaçmak kaçınılmazdı...

Ve kalmak iki kişilik yalnızlığa tutunmaktı.

Bir bavul, iki yalnız ve bir oda...

Yerleri süpüren bakışlar,

Kilit vurulmuş ağızlar.

Susmasaydı...

Konuşabilseydim...

Giden miydi suçlu olan,

Ya gitmeye adeta zorlayan?

Hangisi daha pişmandı?

Şimdi ne önemi vardı...

Vakit tamam mı?

Ayrılığa kalkan trenin sesi duyulmaya başladı.

Hazır mıydı giden, hazır mıydı kalan?

Ayrılığa hazırlanılır mıydı?

Bir bavul, iki yorgun ve bir tren...

sessiz kadın

Sessiz bir kadın vardı sokakta

sessizce bir adım attı

sesler yükselmeye başladı sokakta;

sessiz kadın ağlamaktaydı…

bir kadın oturuyordu bankta yalnızca

yalnız kalemi vardı avucunda

Savaşmaya çalışırken yalnızlıkla

yalnız kadın korkmaktaydı…

sessiz korkular gitmekteydi içinden

kadın yalnızlığıyla cebelleşirken

içinde titrerken gidenin ayak sesi,

Bir kadın gitmekteydi…

Seni arkamda bırakmak çok zor,

ayrılmak çok zor.

Ne kadar uzağa gitsem de

ve ne kadar süre

Döneceğim yer hep senin yanın

Aradığım huzur, hep senin yanın

Hayat çok zor, çok yorucu

İçimin dolduğu her an,

Gözüm de seni arar.

Bunca yılda anladım ki

Sensin beni en çok düşünen

Kendi gibi bana üzülen

Sonsuz seven...

Ayrılmak çok zor.

Ne kadar uzağa gitsem de

Ve ne kadar süre

Döneceğim yer hep senin yanın anne

Aradığım huzur hep senin yanın anne

yüreğimde kocaman yeri olan anneme

annemin yolcu ettiği bir trende,hikayesi

Öyle yorgunum ki bugün...
Tutunamıyorum hayata
Koşamıyorum peşinden
Takatim kalmadı
Her zamankinden daha çok ihtiyacım var
Bugün sana
Nasıl istiyorum, bilemezsin
Göğsüne yaslayıp başımı, uyumayı
Ellerimi sıkı sıkı tutmana
Nasıl ihtiyacım var.
Öyle yorgunum ki bugün...
Bilmediğim bir dilde konuşuyor
Gözyaşlarım bugün
Soruyorum, cevap vermiyor.
Hiç birşeyin cevabını bulamadığım gibi
Onu da anlayamıyorum.
Her zamankinden daha çok ihtiyacım var
Bugün sana
Sesine, kokuna...
Hiç birşeyin düzgün gitmediği hayatımda
Öyle çok ihtiyacım var ki sana
Öyle çok ihtiyacım var ki,
Koşulsuzca sevişine
Sıkıca sarışına
Çok özledim seni baba...
Gözümün bir kenarında hep bir damla
Çok özledim seni baba...
Yüreğimde kocaman yeri olan babama

bitmeyen keder...

Yorgundum... Nasıl yaşanır bundan sonra... Aklımdan çıkamayan bir sondu. Özlediğim ve özleyeceğim her şey gitmişti. Yokluktu... Yerini hesaplaya bildiğim bir boşluktu. Tanıyamadığım bu boşluk, çok iyi tanıdığımdan sonra, tuhaftı. Şaşkındım... Ağlamam mı gerekiyordu? Erkek adam ağlamazdı!!! Ciğerlerimi sökecekmişçe bir off geldi sesimden. Başım ellerimin arasını mesken bildi. Onsuz nasıl yaşanır hiç bilmiyordum. Onsuz nefes mı alınırdı..? Ciğerlerime zorla doluşan bu şey nefes miydi..? Efkarım dünyayı sarmıştı sanırım, renkler soluktu alemde... Gözlerim açık, kapalı fark etmeden, Onu son görüşümü çiziyordu aklıma... Saçlarının rüzgarla gelen kokusuysa burnumda... Hiç bitmeyecek bir kedere mi sürükleniyor şimdi yüreğim...?