26 Ocak 2012 Perşembe

Öyle yorgunum ki bugün...
Tutunamıyorum hayata
Koşamıyorum peşinden
Takatim kalmadı
Her zamankinden daha çok ihtiyacım var
Bugün sana
Nasıl istiyorum, bilemezsin
Göğsüne yaslayıp başımı, uyumayı
Ellerimi sıkı sıkı tutmana
Nasıl ihtiyacım var.
Öyle yorgunum ki bugün...
Bilmediğim bir dilde konuşuyor
Gözyaşlarım bugün
Soruyorum, cevap vermiyor.
Hiç birşeyin cevabını bulamadığım gibi
Onu da anlayamıyorum.
Her zamankinden daha çok ihtiyacım var
Bugün sana
Sesine, kokuna...
Hiç birşeyin düzgün gitmediği hayatımda
Öyle çok ihtiyacım var ki sana
Öyle çok ihtiyacım var ki,
Koşulsuzca sevişine
Sıkıca sarışına
Çok özledim seni baba...
Gözümün bir kenarında hep bir damla
Çok özledim seni baba...
Yüreğimde kocaman yeri olan babama

9 Ocak 2012 Pazartesi

bitmeyen keder...


Yorgundum... Nasıl yaşanır bundan sonra... Aklımdan çıkamayan bir sondu. Özlediğim ve özleyeceğim her şey gitmişti. Yokluktu... Yerini hesaplaya bildiğim bir boşluktu. Tanıyamadığım bu boşluk, çok iyi tanıdığımdan sonra, tuhaftı. Şaşkındım... Ağlamam mı gerekiyordu? Erkek adam ağlamazdı!!! Ciğerlerimi sökecekmişçe bir off geldi sesimden. Başım ellerimin arasını mesken bildi. Onsuz nasıl yaşanır hiç bilmiyordum. Onsuz nefes mı alınırdı..? Ciğerlerime zorla doluşan bu şey nefes miydi..? Efkarım dünyayı sarmıştı sanırım, renkler soluktu alemde... Gözlerim açık, kapalı fark etmeden, Onu son görüşümü çiziyordu aklıma... Saçlarının rüzgarla gelen kokusuysa burnumda... Hiç bitmeyecek bir kedere mi sürükleniyor şimdi yüreğim...?