Sevda dile düşmüş.Aşk dile düşmüş, dillere düşmüş. Bazıları her bahar aşık olurmuş. Meğer yaz aşkı diye bir şey varmış.
Aşk ki burnu havada, asil ve alımlı...Yerlerde paçavra olmuş. Sevda ki boynu bükük, dertli, hüzünlü, yakıp kavuran...Saman alevine dönmüş. Aşkın ağlatmaya, sevdanın tutuşmaya hali, dermanı kalmamış.
Aşk da sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş. Aşk ve sevda tam varız diyecek olurlarmış, onların literatüründe olmayan değişik kaygılar sevenlerin, sever gibi olanların aralarını açıverirmiş.Aşk da sevda da anlayamaz olmuşlar, yaşayıp yaşayamadıklarını.
Aşk bir gün gence ''bırakma'' demiş. Genç ''bana aşk çok'' deyince utanıvermiş. Sevda Züleyhada kalmış, Leylada takılmış. Onları hatırlayıpta, ağlarmış.
Ve bir gün aşk da, sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş.
Aşk çok sıkılmış, değişik değişik süslenip, püslenip kakalanmaktan. Birilerinin içini boşaltıp boşaltıp kendi istedikleriyle doldurmasından. Sevda usanmış meyhane köşelerinde anılmaktan, meze gibi tüketilen ''sevdalıyız ulan'' naralarından.
Velhasıl aşk da sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş.
Ve bir gün aşklar ve sevdalar karar almışlar, kimileri karşı çıksa da, bu diyardan ayrılmaya. Kendilerinin saygı gördükleri, kağıt mendil gibi tek kullanımlık harcanmadıkları diyarlara yol almaya koyulmuşlar.
İnsanlık şaşırmış, telaşlanmış. Herşeyin sera mahsülünü, tufandasını üretmeyi başardığı gibi aşk ve sevda için çalışmalara başlamış, güya aklıyla açığı kapatacakmış. Seneler geçmiş insanlık aşka hasret kalmış. Dedeler, nineler sevdayı anlatır olmuş, gençlerde masal diye dinlermiş.
Sonunda anlamışlar aşk da sevda da böyle üretilmez, inanç olmadan çoğaltılmaz.
Aşk ve sevda dilden dile gelen bir efsane oluvermiş.Yalnız bazılarının aklını hep bir acaba kurcalayıp dururmuş:
Aşk ve sevda yaşar mı bir yerlerde?
Aşk ki burnu havada, asil ve alımlı...Yerlerde paçavra olmuş. Sevda ki boynu bükük, dertli, hüzünlü, yakıp kavuran...Saman alevine dönmüş. Aşkın ağlatmaya, sevdanın tutuşmaya hali, dermanı kalmamış.
Aşk da sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş. Aşk ve sevda tam varız diyecek olurlarmış, onların literatüründe olmayan değişik kaygılar sevenlerin, sever gibi olanların aralarını açıverirmiş.Aşk da sevda da anlayamaz olmuşlar, yaşayıp yaşayamadıklarını.
Aşk bir gün gence ''bırakma'' demiş. Genç ''bana aşk çok'' deyince utanıvermiş. Sevda Züleyhada kalmış, Leylada takılmış. Onları hatırlayıpta, ağlarmış.
Ve bir gün aşk da, sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş.
Aşk çok sıkılmış, değişik değişik süslenip, püslenip kakalanmaktan. Birilerinin içini boşaltıp boşaltıp kendi istedikleriyle doldurmasından. Sevda usanmış meyhane köşelerinde anılmaktan, meze gibi tüketilen ''sevdalıyız ulan'' naralarından.
Velhasıl aşk da sevda da bu diyarda yaşayamaz olmuş.
Ve bir gün aşklar ve sevdalar karar almışlar, kimileri karşı çıksa da, bu diyardan ayrılmaya. Kendilerinin saygı gördükleri, kağıt mendil gibi tek kullanımlık harcanmadıkları diyarlara yol almaya koyulmuşlar.
İnsanlık şaşırmış, telaşlanmış. Herşeyin sera mahsülünü, tufandasını üretmeyi başardığı gibi aşk ve sevda için çalışmalara başlamış, güya aklıyla açığı kapatacakmış. Seneler geçmiş insanlık aşka hasret kalmış. Dedeler, nineler sevdayı anlatır olmuş, gençlerde masal diye dinlermiş.
Sonunda anlamışlar aşk da sevda da böyle üretilmez, inanç olmadan çoğaltılmaz.
Aşk ve sevda dilden dile gelen bir efsane oluvermiş.Yalnız bazılarının aklını hep bir acaba kurcalayıp dururmuş:
Aşk ve sevda yaşar mı bir yerlerde?
1 yorum:
Ne hazîn bir öykü.
"Turfanda aşk,
Kakalanmaya çalışılan aşk"
hasılı pazara çıkmış aşk!
Aşk kelimesi, insanların büyük çoğunluğuna hakkını helal etmeyecektir.
Kim bilir onların öyküsü böyle samimi anlatanlara müsamaha ile bakarlar belki de...
Kelimelerine bereket paylaşım ortağım. Bir güzel zâtın kendine has tok sesiyle söylediği gibi. "Eyvallahî"
Yorum Gönder