her halini...

Her halini bilmek isterken başladı bu yangın.En güzelinden, en salaşına, en huylusundan, en huysuzuna, en mutlusundan, en hüzünlüsüne...her halini.
Bilmek isterken, nasıl su içtiğini. Her zerrenin boğazından nasıl akıp gittiğini. Gülerken ki halini. Yüzünde ki çizgilerin oluşturduğu sevimliliğini. Bilmek isterken, saçının tellerini. Yağmur tanelerinin deydiğindeki halini, alnına düşeni elinle itişini. Elinin ayasındaki en derin çizgiyi. Bilmek isterken, nasıl sinirlendiğini, en kızgın halini. Hani o dengeli tavrınla kendine hakim halini. Kızarken birine ve teselli ederken birini, görmek isterken seni.
Bilmek isterken, en görmek istemediğim hüzünlü halini. Derininden etkilerken yüzündeki ifadeyi. Hani ağlamaklı olurya insan, boğazında düğüm olur, işte öyleyken seni. Gözlerinden yaş akar mı ki? Değer mi yanaklarına? Yuvarlanır mı ki içimi titreticek göz yaşların, gözlerinden?
Bilmek isterken, yürürken, koşarken, yetişmeye çalışırken. Konuşurken, susarken. Yerken, içerken. Çalışırken, uyurken. Gezerken, eğlenirken...
Bilmek isterken, aklından geçeni. Bu en derini. Söylerken ne hissettiğini. Gülerken ve ağlarken içinden ne geçtiğini. Bilmek isterken, en yalnızken aklından geçirdiklerini.
Ve bilmek isterken, severken ki halini. Sevişini, sevinişini en masumanesinden.
Bilmek isterken her halini ve sen bildirmezken, yüreğimin çaresizliği kendi çaresi olurken, yangınım oldu, en derinim de, yüreğim de, çaresizliğim de...